1. |
Εισπνοή...
01:11
|
|||
2. |
Τσιμεντένιοι Ορίζοντες
03:06
|
|||
Τα όνειρά μας είναι χτισμένα πάνω στα πτώματα των πατέρων μας
Τρυπημένα με ατσάλινες ράβδους
Βουτηγμένες στο αίμα
Ένα τσιμεντένιο τερατούργημα, σύμβολο θανάτου και πόνου
Ένας αιώνας πόνου και μόχθου
Η γεμάτη μίσος αφαίμαξη μιας ολόκληρης γενιάς.
Βιομηχανοποιημένη παιδεία
Τα γρανάζια που τρίζουν μίας βρηχόμενης μηχανής μαζικής εξαφάνισης
Οποιαδήποτε στιγμή στην διάθεσή σου
Δεν μάθαμε ποτέ τίποτ’ άλλο
Κατανάλωση, επεξεργασία, απόρριψη
Είμαστε γεννημένοι για να εκτελούμε και να υπακούμε
Είμαστε το απόβλητο του λαμπρού πολιτισμού σας.
Άνθρωποι, φαντάσματα με βλέμματα κενά
Άνθρωποι με όνειρα που γεννήθηκαν νεκρά
Θάνατος σε αυτούς που σκέφτονται
Θάνατος σε αυτούς που θέλησαν να ζήσουνε.
|
||||
3. |
Σκουλήκια
01:41
|
|||
Κράτος, τρόμου, βίας, μίσους!
Η πανούκλα του τόπου αυτού
Νοικοκύριδες, φιλήσυχοι πολίτες
Καθίκια σωμάτων ανασφάλειας και τρόμου
Νόμος της βίας και της καταστολής
Σκουλήκια με στόφα εξουσίας
Μας φτύνουν νόμους μιας άλλης εποχής
Σπέρνουν το μίσος ανάμεσα στις μάζες
Αγρίμια βαφτισμένα με το αίμα της οργής
Πόσο ακόμα θα μισούμε αυτο που δεν καταλαβαίνουμε;;;
Η άνοιξη της νεοναζιστικής αυγής,
Το τέρας που κοιμάται και περιμένει,
Δεμένο με σαθρά σκοινιά
Και ο κλοιός στενεύει και καίει η θηλιά.
|
||||
4. |
Ανυπαρξία
03:31
|
|||
Και γύρω δεν είναι κανείς
Αίωνια ονειρεύομαι να ζήσω μια στιγμή
Ο χρόνος τρέχει χωρίς επιστροφή
Βαδίζω προς τον κόσμο της αέναης σιωπής
Κι αφήνω τις σκέψεις να εισβάλουν στο μυαλό
Ψάχνω τoν τρόπο, πώς μπορώ ν’ αντισταθώ
Φωνές που μου μιλούν μες απ τις σκιές
Βλέμμα που τρυπάει το υποσυνείδητό μου
Σκέψη, λόγος, λύσσα, οργή
Μίσος που καίει στην καρδιά
Τραύμα, αίμα, μάυρο πληγή
Κρύο παγώνει την καρδιά
Είμαι το σφάλμα που σου τρώει την ζωή
Κι είδα ένα φως και ήταν πρός την ανατολή
Κι είδα τον θάνατο να μου γελάει
Ήταν αυτός που για μένα είχε ρθεί
Στην ανυπάρξια για να με πάρει.
|
||||
5. |
Ψυχορραγώντας
02:56
|
|||
Θάνατος, ο ανθρώπινος καρκίνος
Σέρνεται μες τα χώματα της γής
Άχρωμος σαν τον ουρανό της πόλης
Άχρονος, ένας γκρίζος γέρος λύκος
Κάτισχνος, χωρίς σάρκα και φωνή
Σάπια αχλύς απ’ τα χνότα του βγαλμένη
Μετουσίωση του θανάτου σε προσμονή
Μία τοξική ομίχλη που καλύπτει την αυγή
Στον απόηχο της κρεμάλας, σάπιο ξύλο και σχοινί
Οιωνός κρυφού πολέμου η συνέπεια της βροχής.
|
||||
6. |
Ίσως Κάποτε
04:34
|
|||
Λάσπη κι αίμα κυλαει μες τις φλέβες μας
Μαύρος θάνατος θερίζει όλη τη Γη
Λιμός και δίψα, ξερά και άθλια σώματα
Αποσάθρωση παγκόσμια πληγή
Δαγκώνουμε το χέρι που μας έδωσε τροφή
Αφήνουμε το ένστικτο να μας οδηγεί
Ρήξη και διάλυση, η κατάρευση του πολιτισμού
Κρίση και διαφθορά η αποφορά του ελληνσμού
Λάσπη κι αίμα κυλαει μες τις φλέβες μας
Μαύρος θάνατος θερίζει όλη τη Γη
Λιμός και δίψα, ξερά και άθλια σώματα
Αποσάθρωση παγκόσμια πληγή
Μες τις στάχτες θαμένες οι ελπίδες μας
Κι ένας ήλιος που δεν φώτισε ποτέ
Μια ιδέα που πέθανε πρίν γενηθεί
Μία σκέψη που πικρά ξεχάστηκε
Και το σώμα του προδότη στην κρεμάλα
Να μας δείχνει ποιά θα είναι η έκβαση
Ίσως κάποτε γκρεμίσουμε τους θρόνους
Και μια ακτίνα θα διαλύσει την σιωπή.
|
||||
7. |
Σημείο Βρασμού
02:00
|
|||
Σήψη και μπόχα εισβάλουν στα πνευμόνια μας
Φρίκη κυριεύει την πόλη αυτή
Ανθρώπινα μέλη κείτονται στις γειτονιές
Βία και μίσος από μια σάπια αρχή
Φόβος και τρόμος, κλειστείτε στα σπίτια σας
Γουρούνια στους δρόμους για αίμα διψούν
Γενναίοι συμπολίτες μας μισούν γι αυτό που είμαστε
Σάπιοι θεσμοί, κράτος φασισμού
Χωρα σ’ εξαθλιώση, δεν αργεί εκείνη η ωρα
που η μάζα θα ξεσπάσει και θα εκραγεί.
|
||||
8. |
Ιλαροί Σκλάβοι
05:06
|
|||
Ανθρώπινα κτήνη απομυζούν την ευτυχία
Σκέψεις συναισθήματα, την ίδια τη ζωή
Ο,τι αγγίζει ο άνθρωπος μετατρέπεται σε στάχτη
Είμαστε το είδος της αυτοκαταστροφής
Αγωνία και πανικός, δυστυχία, αποδιοργάνωση και αναταραχή
Φασαρία και ανασφάλεια, αταξία, είμαστε η φωνή της ανυπακοής
Παγκόσμια εξίσωση, ο θάνατος της σκέψης
Κρίση συνειδήσεων ταυτότητας και πίστης
Απάθεια και άγνοια, σιωπή και αδιαφορία
Απώλεια της κρίσης διαφθορά και ανομία
Αγωνία και πανικός, δυστυχία, αποδιοργάνωση και αναταραχή
Φασαρία και ανασφάλεια, αταξία, είμαστε η φωνή της ανυπακοής
Μια γενιά πεταμένη στα σκουπίδια
Μία γενιά χωρίς μέλλον και ζωή
Σ΄έναν άθλιο κόσμο βίαια γεννημένοι
Στα σκοτάδια που μας χάρισαν στοργή
Για πάντα ο σκλάβος της ίδιας ζωής...
|
||||
9. |
Εκπνοή...
02:16
|
Streaming and Download help
Αποφορά recommends:
If you like Αποφορά, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp